Speelplein van genade weerspiegelt de innerlijke strijd van schrijver Laurens van der Graaf, nadat hij, als een verloren zoon, terugkeert in Gods plan. Van de weg terug, met de daarbij behorende twijfels tot aan het openbaar belijden van zijn geloof. Maar ook de tegenslagen die hij onderweg tegenkomt, zoals het verwerken van zijn verleden en het moeilijk krijgen van kinderen, beschrijft hij zeer gevoelig en openhartig in zijn gedicht. Het zijn juist die gedichten die een inkijk geven in het leven van een beschadigd man die zijn wonden laat helen door Goddelijke Liefde. Hoewel de gedichten erg persoonlijk zijn, zijn ze herkenbaar en werken daarmee versterkend voor diegenen die een dergelijke situatie ook tegenkomen in hun leven. Welke christen heeft er, bij ernstige tegenslag, niet naar de hemel geschreeuwd om Zijn hulp? Zoals David deed in zijn vele psalmen? Maar schreeuwen naar God is nog altijd beter dan helemaal niet met Hem praten. De gedichten zijn soms herkenbaar, soms ontroerend, maar bovenal eerlijk uit het hart geschreven. Hoe je met vallen en opstaan mag leren spelen op het speelplein van Genade.