De herrie van de zoontjes doet de vader duizelen. En t wás al zo n rotdag. De auto ging stuk, zijn baas viel naar hem uit, de kaasboer luisterde niet (kwark in plaats van yoghurt, blèèèè) en het regende pijpenstelen. Zal ik jullie dan een verhaaltje vertellen? Ineens is het doodstil. Met grote ogen kijken de zoontjes hem aan. Een verhááltje? Maar pap, je hebt nog nooit een verhaaltje verteld , zegt het jongste zoontje, zenuwachtig lachend. Hij frunnikt aan zijn bril. Zíjn vader die een verhaaltje vertelt? Hè? Is-ie soms ziek? Maar het oudste zoontje ruikt zijn kans. Oké, over een piraat , roept hij snel. Goed dan, een verhaaltje. Hoe begin je een verhaaltje? Oh ja, met er was eens . Er was eens een piraat. Waar? , vraagt het oudste zoontje direct. Wanneer? Wat? Waarom? Er verschijnen zweetdruppeltjes op het voorhoofd van de vader. Wie?... wat?... weet híj veel? Hij kent die piraat toch ook niet? Hij heeft zelfs nog nooit een piraat gezien. Een blinde piraat , flapt hij eruit, een blinde piraat die niet kan zien.